ViX ElecTriX
Babyface
Miami[/b} _ 'We willen solliciteren naar de positie van beste band ter wereld', riep U2-zanger Bono vorige maand bij het ophalen van een van de drie Grammy's. Bij de start van de Elevation Tour 2001 zaterdagavond in Miami, bleek dat de Ieren daarbij vooral leunen op hun indrukwekkende cv. Elevation is namelijk oude wijn in een lekkere nieuwe zak.
In de jaren negentig verkende U2 de grenzen van het fenomeen stadionspektakel. Zoo TV was een zinsbegoochelende multimediabelevenis, Pop Mart een show in de beste Las Vegasstijl, inclusief het grootste beeldscherm ter wereld en een tien meter hoge glittercitroen. Het eind vorig jaar verschenen album 'All That You Can't Leave Behind' kondigde een ommezwaai aan. De plaat is, zeker in vergelijking met de voorgangers Pop en Achtung Baby, tamelijk gewoontjes en misschien zelfs wel wat saai. Het kwartet kondigde aan deze 'back to basics'-benadering ook voor de nieuwe tournee te laten gelden. De band koos daarom bewust voor een kleinschalige aanpak in sportpaleizen. Die keus bracht overigens wel met zich mee dat de concerten in no time uitverkocht raakten. Zo vlogen de 52.000 tickets voor de drie Nederlandse concerten deze zomer in Utrecht in twintig minuten de deur uit.
De beloofde kleinschaligheid duurde zaterdagavond precies drie minuten. Tijdens de opener 'Elevation' bleven de zaallichten grotendeels aan, meteen daarna ontwikkelde zich een show die visueel en qua setlist de beste elementen van de laatste twee tournees combineerde. Zo hingen boven het podium aan alle kanten in totaal acht videoschermen. Daarop waren vrijwel continu zwart-wit beelden van de individuele bandleden te zien. De achterkant van de b?hne bleek een uitschuifbare, twintig meter brede videowall te herbergen. Daarop verschenen bijvoorbeeld tijdens 'The Fly' boodschappen als 'Believe me', zoals dat ook al gebeurde tijdens Zoo TV.
De belangrijkste nieuwe vondst was het hartvormig podium. Daarin was niet alleen plaats voor bandleden, maar ook voor driehonderd fans. Zanger Bono benutte de buitenkant van het hart als catwalk, waar de rasechte entertainer naar hartelust kon paraderen. Op die manier slaagde hij erin om het met twintigduizend toeschouwers uitverkochte National Car Rental Center in Miami om te toveren in een kleine zaal.
Dat kwam natuurlijk net zo goed door de muziek. U2 greep namelijk ook qua songmateriaal rijkelijk terug op de talrijke successen uit het eigen verleden. Van het nieuwe album werden slechts zes nummers vertolkt. Daarvan kregen vooral 'Beautiful Day' en de afsluiter 'Walk On' gloedvolle uitvoeringen, maar de andere songs zorgden ervoor dat publiek en show totaal stil vielen. Op die momenten leek U2 verdwaald en bleek dat 'All That You Can't Leave Behind' niet sterk genoeg is om een tournee rond te bouwen.
Het was het oudere materiaal dat de show moest redden. ,,We've been here before and it's all about love,'' refereerde Bono niet voor niets aan het verleden. 'Sunday Bloody Sunday' was halverwege het twee uur durende concert een ouderwetse, welkome verrassing. Nummers als 'Mysterious Ways' en 'One' kregen net zo'n extatisch onthaal van het publiek. Op die momenten klonk het kwartet hechter dan ooit. De - complimenteus bedoeld - onopvallende ritmetandem Larry Mullen Jr. (drums) en bassist Adam Clayton zorgde voor de rotsvaste basis. Daarop kon The Edge zijn typerende, met veel vertragingen doorspekte gitaargeluid bouwen. En zelfs Bono was redelijk bij stem, al liet hij het een enkele keer afweten bij de hoge uithalen.
Dat maakte hij echter goed met een niet aflatend enthousiasme. 'Love me', prijkte op de videowall achter hem. De hele band straalde die hang naar erkenning trouwens uit, en soms was U2 zaterdag inderdaad misschien wel de beste band ter wereld. Nu nog een keer een album maken dat het ?cht de moeite waard maakt om te gaan toeren.
U2 - 'Elevation Tour 2001'. Gezien: afgelopen zaterdag in Miami (start tournee). In Nederland: 31 juli, 1 en 2 augustus in de Prins van Oranjehal Utrecht; 5 en 6 augustus in het Sportpaleis Antwerpen. Alle concerten zijn uitverkocht.
[This message has been edited by ViX ElecTriX (edited 04-18-2001).]
In de jaren negentig verkende U2 de grenzen van het fenomeen stadionspektakel. Zoo TV was een zinsbegoochelende multimediabelevenis, Pop Mart een show in de beste Las Vegasstijl, inclusief het grootste beeldscherm ter wereld en een tien meter hoge glittercitroen. Het eind vorig jaar verschenen album 'All That You Can't Leave Behind' kondigde een ommezwaai aan. De plaat is, zeker in vergelijking met de voorgangers Pop en Achtung Baby, tamelijk gewoontjes en misschien zelfs wel wat saai. Het kwartet kondigde aan deze 'back to basics'-benadering ook voor de nieuwe tournee te laten gelden. De band koos daarom bewust voor een kleinschalige aanpak in sportpaleizen. Die keus bracht overigens wel met zich mee dat de concerten in no time uitverkocht raakten. Zo vlogen de 52.000 tickets voor de drie Nederlandse concerten deze zomer in Utrecht in twintig minuten de deur uit.
De beloofde kleinschaligheid duurde zaterdagavond precies drie minuten. Tijdens de opener 'Elevation' bleven de zaallichten grotendeels aan, meteen daarna ontwikkelde zich een show die visueel en qua setlist de beste elementen van de laatste twee tournees combineerde. Zo hingen boven het podium aan alle kanten in totaal acht videoschermen. Daarop waren vrijwel continu zwart-wit beelden van de individuele bandleden te zien. De achterkant van de b?hne bleek een uitschuifbare, twintig meter brede videowall te herbergen. Daarop verschenen bijvoorbeeld tijdens 'The Fly' boodschappen als 'Believe me', zoals dat ook al gebeurde tijdens Zoo TV.
De belangrijkste nieuwe vondst was het hartvormig podium. Daarin was niet alleen plaats voor bandleden, maar ook voor driehonderd fans. Zanger Bono benutte de buitenkant van het hart als catwalk, waar de rasechte entertainer naar hartelust kon paraderen. Op die manier slaagde hij erin om het met twintigduizend toeschouwers uitverkochte National Car Rental Center in Miami om te toveren in een kleine zaal.
Dat kwam natuurlijk net zo goed door de muziek. U2 greep namelijk ook qua songmateriaal rijkelijk terug op de talrijke successen uit het eigen verleden. Van het nieuwe album werden slechts zes nummers vertolkt. Daarvan kregen vooral 'Beautiful Day' en de afsluiter 'Walk On' gloedvolle uitvoeringen, maar de andere songs zorgden ervoor dat publiek en show totaal stil vielen. Op die momenten leek U2 verdwaald en bleek dat 'All That You Can't Leave Behind' niet sterk genoeg is om een tournee rond te bouwen.
Het was het oudere materiaal dat de show moest redden. ,,We've been here before and it's all about love,'' refereerde Bono niet voor niets aan het verleden. 'Sunday Bloody Sunday' was halverwege het twee uur durende concert een ouderwetse, welkome verrassing. Nummers als 'Mysterious Ways' en 'One' kregen net zo'n extatisch onthaal van het publiek. Op die momenten klonk het kwartet hechter dan ooit. De - complimenteus bedoeld - onopvallende ritmetandem Larry Mullen Jr. (drums) en bassist Adam Clayton zorgde voor de rotsvaste basis. Daarop kon The Edge zijn typerende, met veel vertragingen doorspekte gitaargeluid bouwen. En zelfs Bono was redelijk bij stem, al liet hij het een enkele keer afweten bij de hoge uithalen.
Dat maakte hij echter goed met een niet aflatend enthousiasme. 'Love me', prijkte op de videowall achter hem. De hele band straalde die hang naar erkenning trouwens uit, en soms was U2 zaterdag inderdaad misschien wel de beste band ter wereld. Nu nog een keer een album maken dat het ?cht de moeite waard maakt om te gaan toeren.
U2 - 'Elevation Tour 2001'. Gezien: afgelopen zaterdag in Miami (start tournee). In Nederland: 31 juli, 1 en 2 augustus in de Prins van Oranjehal Utrecht; 5 en 6 augustus in het Sportpaleis Antwerpen. Alle concerten zijn uitverkocht.
[This message has been edited by ViX ElecTriX (edited 04-18-2001).]
